Edytujesz BR 52 (sekcja)

== Historia ==
=== Tło i potrzeby wojenne ===
Na początku lat 40. niemieckie władze kolejowe i wojskowe dostrzegły ograniczenia w eksploatacji nowoczesnych, ale skomplikowanych i kosztownych parowozów, takich jak BR 50. W wyniku doświadczeń z kampanii wojennych (m.in. w Polsce i ZSRR), gdzie tabor narażony był na intensywne zużycie, braki paliwa i zaplecza technicznego, postanowiono opracować nową, uproszczoną lokomotywę.

Projekt miał spełniać wymagania frontowe:
* szybka i tania produkcja,
* prostota konstrukcji,
* łatwość napraw w terenie,
* odporność na mróz i błoto,
* możliwość jazdy na torach o gorszej jakości.

Zlecenie przygotowania konstrukcji otrzymał zespół inżyniera Richarda Wagnera z DRB, który wcześniej odpowiadał za BR 44 i BR 50.

=== Powstanie serii BR 52 ===
W 1942 roku powstał projekt nowego typu Kriegslokomotive – oznaczonego jako BR 52. Zastosowano układ osi 1′E (2-10-0), dwa cylindry zewnętrzne, dużą powierzchnię parowania i ciśnienie 16 bar. Równocześnie uproszczono wszystkie możliwe elementy:
* zamiast mosiądzu i brązu – stal,
* zamiast nitowania – spawanie,
* rezygnacja z wielu zaworów pomocniczych,
* uproszczone smarowanie,
* minimalne wyposażenie kabiny.

Wszystko podporządkowano masowości produkcji i łatwości montażu. Dzięki temu czas produkcji jednej jednostki skrócono do kilkunastu dni.

=== Produkcja masowa ===
Produkcję BR 52 uruchomiono w kilkudziesięciu zakładach w Niemczech i krajach okupowanych:
* Henschel (Kassel),
* Borsig (Berlin),
* Schichau (Elbląg),
* Maschinenbau Kiel,
* Floridsdorf (Austria),
* Wiener Neustadt,
* zakłady rumuńskie i węgierskie.

W latach 1942–1945 wyprodukowano 6305 lokomotyw typu BR 52 oraz kilkaset lokomotyw pochodnych (BR 52 ÜK, BR 52 Kondenstender, BR 52 z systemem oparów i inne). Lokomotywy otrzymały różne numery i oznaczenia, często montowano je z części różnych fabryk.

Część parowozów powstawała także przy udziale robotników przymusowych i jeńców wojennych.