SU45: Różnice pomiędzy wersjami
Utworzono nową stronę "{{Artykuł | tytuł = SU45 | obraz = SU45_PKP.jpg | podpis = Lokomotywa SU45 w barwach PKP Cargo na stacji Poznań Główny | dziedzina = Transport | kategoria = Lokomotywy spalinowe }} '''SU45''' – polska lokomotywa spalinowa z napędem elektrycznym, produkowana w latach 1970–1985 przez H. Cegielski – Poznań. Przeznaczona do prowadzenia pociągów pasażerskich i towarowych na liniach niezelektryfikowanych. Przez dekady była podstawową lokomo…" |
|||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
Mimo modernizacji, SU45 była stopniowo wycofywana z eksploatacji na rzecz nowszych jednostek, takich jak [[SU160]] czy [[ST48]]. | Mimo modernizacji, SU45 była stopniowo wycofywana z eksploatacji na rzecz nowszych jednostek, takich jak [[SU160]] czy [[ST48]]. | ||
== Znaczenie == | == Znaczenie == | ||
Aktualna wersja na dzień 17:26, 5 wrz 2025
SU45 – polska lokomotywa spalinowa z napędem elektrycznym, produkowana w latach 1970–1985 przez H. Cegielski – Poznań. Przeznaczona do prowadzenia pociągów pasażerskich i towarowych na liniach niezelektryfikowanych. Przez dekady była podstawową lokomotywą spalinową w Polsce, wykorzystywaną przez PKP, a później przez PKP Cargo i PKP Intercity.
Historia[edytuj]
SU45 powstała jako rozwinięcie konstrukcji SP45, będącej pierwszą polską lokomotywą spalinową z napędem elektrycznym. Wersja SU45 została wyposażona w ogrzewanie elektryczne wagonów, co pozwoliło na jej szersze zastosowanie w ruchu pasażerskim.
Produkcja SU45 rozpoczęła się w 1970 roku w zakładach H. Cegielski – Poznań, a zakończyła w 1985 roku. Łącznie wyprodukowano 265 egzemplarzy. Lokomotywy te były eksploatowane na terenie całej Polski, szczególnie w regionach o słabo rozwiniętej sieci trakcji elektrycznej.
Oznaczenie[edytuj]
Oznaczenie SU45 pochodzi od:
- S – lokomotywa spalinowa
- U – uniwersalna (do ruchu pasażerskiego i towarowego)
- 45 – numer serii
Wcześniejsza wersja SP45 nie posiadała ogrzewania elektrycznego, co ograniczało jej zastosowanie w zimie. SU45 rozwiązała ten problem, stając się bardziej wszechstronną jednostką.
Charakterystyka techniczna[edytuj]
Lokomotywa SU45 posiada następujące parametry:
- Układ osi: Co'Co'
- Masa: 102 t
- Długość: 18,9 m
- Szerokość: 3,0 m
- Wysokość: 4,3 m
- Prędkość maksymalna: 120 km/h
- Moc silnika: 1650 kW
- Silnik: 12-cylindrowy W2112SSF produkcji HCP
- Napęd: elektryczny (generator + silniki trakcyjne)
- Hamulce: pneumatyczne, elektropneumatyczne
Lokomotywa wyposażona była w agregat do ogrzewania wagonów, co pozwalało na prowadzenie składów pasażerskich przez cały rok. Kabina maszynisty była ogrzewana, ale nie klimatyzowana.
Eksploatacja[edytuj]
SU45 była wykorzystywana przez:
- PKP – w ruchu pasażerskim i towarowym.
- PKP Intercity – do prowadzenia pociągów TLK na liniach niezelektryfikowanych.
- PKP Cargo – głównie w ruchu towarowym.
- Przewoźników prywatnych – po wycofaniu z PKP, część egzemplarzy trafiła do firm takich jak Koleje Dolnośląskie czy Koleje Wielkopolskie.
Lokomotywa była szczególnie popularna w regionach takich jak Pomorze, Lubelszczyzna, Podkarpacie i Wielkopolska.
Modernizacje[edytuj]
W latach 2000–2010 część lokomotyw SU45 przeszła modernizację:
- Wymiana silnika na nowszy typ.
- Montaż systemów diagnostycznych.
- Poprawa ergonomii kabiny.
- Zmiana malowania na barwy PKP Intercity lub PKP Cargo.
Mimo modernizacji, SU45 była stopniowo wycofywana z eksploatacji na rzecz nowszych jednostek, takich jak SU160 czy ST48.
Znaczenie[edytuj]
SU45 odegrała kluczową rolę w rozwoju transportu kolejowego w Polsce:
- Umożliwiła prowadzenie pociągów na liniach bez trakcji elektrycznej.
- Zastąpiła parowozy w ruchu pasażerskim.
- Była symbolem modernizacji kolei w latach 70. i 80.
- Zapewniała niezawodność i uniwersalność w trudnych warunkach eksploatacyjnych.
Do dziś SU45 pozostaje ikoną polskiej kolei, często pojawiając się na zlotach miłośników kolejnictwa i w muzeach techniki.
Krytyka[edytuj]
SU45 była krytykowana za:
- Wysoką emisję spalin – brak zgodności z nowoczesnymi normami środowiskowymi.
- Hałas – zarówno w kabinie, jak i na zewnątrz.
- Brak klimatyzacji – niski komfort pracy maszynisty.
- Awaryjność – zwłaszcza w starszych egzemplarzach.
Pomimo tych wad, SU45 była ceniona za prostotę konstrukcji i łatwość naprawy.
Obecny status[edytuj]
Większość lokomotyw SU45 została wycofana z eksploatacji do 2020 roku. Kilka egzemplarzy zachowano jako:
- Lokomotywy muzealne – np. w Skansen Taboru Kolejowego w Chabówce.
- Lokomotywy techniczne – do prac manewrowych.
- Lokomotywy prywatne – w rękach kolekcjonerów.
SU45 pozostaje ważnym elementem dziedzictwa technicznego polskiej kolei.
Zobacz też[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- H. Cegielski – Poznań (1985). Dokumentacja techniczna lokomotywy SU45.
- PKP Intercity (2015). Tabor spalinowy – historia i eksploatacja.
- Urząd Transportu Kolejowego (2020). Raport o stanie technicznym taboru kolejowego.